Optimización de custos na cadea alimentaria: análise e estratexias
Neste artigo describimos os custos mínimos necesarios para cumprir cos requisitos da lei da cadea alimentaria cun contrato en papel e un proceso de xestión de relacións manual. Para a análise tómase como exemplo un escenario de 2.000 gandeiros de carne de vacún, dos cales 1.000 son gandeiros que son provedores habituais dun operador e outros 1.000 realizan vendas a diferentes operadores.
Se, por exemplo, se trata de explotacións de vacún de recría e engorde, no conxunto de España o tamaño medio das explotacións é de 26,46 vacas, e no Cantábrico é de 10,85 vacas. Isto pode supoñer vendas de arredor de 18 tenreiros para o primeiro caso e de 7,5 para o segundo. É dicir, un volume entre 15.000 e 36.000 tenreiros/ano.
Custos en traballos de técnicos de campo
Refírese ao custo que hai que asumir para visitar aos gandeiros e formalizar os contratos. Os contratos no sector alimentario deben formalizarse antes da entrega dos animais, debendo conter os prezos a pagar. Estímase que se realizarán 2 visitas/ano aos gandeiros provedores habituais, co obxectivo de actualizar as tarifas cada 6 meses, e aos gandeiros aos que se realicen compras esporádicas serán necesarias 4 visitas/ano para formalizar as compras. No actual contexto de tensión nos mercados de materias primas, hai que ter en conta que actualizar os prezos cada 6 meses non é un obxectivo doado, pois non hai que esquecer que a lei da cadea alimentaria obriga a que os prezos a pagar para o gandeiro sexan superiores aos custos de produción, e estes están moi influenciados polo mercado das materias primas coas que se elabora a alimentación animal, que está suxeito a tensións derivadas do contexto internacional.
Custo en recursos de oficina
Este custo correspóndese coa compilación dos contratos realizados polos técnicos de campo, a súa dixitalización, a súa carga no Rexistro de Contratos da AICA, e o seu arquivo.
Custo de organización dos abastecementos
Este custo ten que ver con todo o traballo necesario para organizar os sacrificios dos animais, en función da súa idade e das necesidades da empresa. Para iso, hai que contactar regularmente cos gandeiros por teléfono para recoller datos sobre os animais, datas de nacemento e sexo. Esta información debe levarse a unha ferramenta na que se recollan os datos e se poida organizar a cadea de subministración, para facer coincidir os animais adquiridos coas necesidades dos clientes, e así regular o stock.
Custos relacionados coa depreciación do produto
En xeral, o prezo dos animais varía un pouco dependendo da escala de peso ou idade dos animais. Na web da IXP Ternera Gallega pódese ver un exemplo de gamas especificadas pola marca https://www.terneragallega.com/cifras-ternera.html
Estimouse unha perda de valor do 1% no produto ao pasar dunha gama a outra. A probabilidade de que isto ocorra, por deficiencias de información e comunicación entre os actores, necesarias para poder facer os plans, estimouse en torno ao 11/12%. Estas perdas poden deberse a 2 factores, en xeral. En primeiro lugar, pode deberse a que o animal pasa dunha escala de prezos a outra, porque non ter datos precisos sobre os animais dificulta a planificación dos sacrificios. Pero tamén pode deberse a perdas no ciclo de engorde para o gandeiro, no sentido de que a idade de sacrificio do animal se estende moito e a relación entre a ganancia en Kgs de animal e o custo do penso xa non é moi rendible para o gandeiro. Neste indicador tamén se poden contabilizar os riscos derivados das lesións dos animais durante o tempo no que se atrasa a entrega, e as súas correspondentes perdas.
Se se dispón de información precisa sobre os datos dos animais estas perdas de valor pódense xestionar e axustar moito mellor entre os dous actores, operador e gandeiro.
Custos adicionais relacionados co papel
Inclúense aquí outros custos relacionados coa xestión documental en papel, e a súa conservación durante 4 anos segundo indica a Lei da Cadea Alimentaria.
